Het begon met een email van de moeder van Suus:

Hoi allemaal,

Helaas kunnen wij niet naar het zwemuitje komen. Het is voor ons te ver weg om even een uurtje te komen zwemmen. Maar toch wil ik namens Suus het volgende even kwijt:

Suus is vorig jaar november 9 jaar geworden en heeft net voor sinterklaas, 2 december, haar stoma gekregen. Ze is fervent waterpoloster en was heel bang dat ze dit niet meer kon doen. Gelukkig heeft de kinderchirurg haar gerustgesteld dat dit geen probleem was. En inderdaad, na de feestdagen is ze weer naar de training gegaan. Ze heeft haar team verteld wat er aan de hand is, en is gewoon gaan zwemmen. In het begin verschoonde ze haar stoma na de training in een aparte ruimte, maar tegenwoordig kan ze met haar zakje zwemmen, laat ze deze gewoon zitten en verschoond hem dan thuis. Wel kleed ze zich aan bij de andere meiden van haar team. Ze staan dan gewoon "naakt" met haar stomazakje erop, te kletsen en te ouwehoeren met elkaar. Helemaal geweldig! Inmiddels traint ze weer 3x in de week en het is voor haar de normaalste zaak van de wereld om te gaan zwemmen!

Ik hoop dat we met dit verhaal andere mensen met een stoma ook het water in kunnen krijgen.

Groetjes,

Martine en Suus

Naar aanleiding hiervan wilde Suus graag haar ervaringen met ons delen:

Ik heb een colostoma gekregen door erge obstipatie doordat ik een te lange dikke darm heb.

Ik sportte al voordat ik een stoma kreeg; waterpolo en wedstrijdzwemmen. Ik was wel bang dat ik met een stoma deze sporten niet meer kon doen, maar ik heb het, toen ik hoorde dat ik een stoma kreeg, meteen gevraagd en mocht gelukkig gewoon blijven zwemmen.

Op 3 december 2011 heb ik mijn stoma gekregen en in januari 2012 ben ik langzaam weer begonnen met zwemmen. Alleen waterpolo, ik ben met het wedstrijdzwemmen gestopt. In het begin vond ik het in het water best wel eng, maar toen ik wist dat dit goed ging vond ik het geen probleem.

Ja ik wordt begeleid en geholpen, door mijn papa en mama en mijn trainster van de waterpolo. Mijn teamgenootjes vonden het heel erg voor mij maar waren blij dat ik kon blijven zwemmen met een stoma. Ik heb eerst alles uitgelegd samen met mijn trainster, en de meisjes hebben een keer gekeken in de kleedkamer. Ik heb eigenlijk alleen maar mooie reacties gekregen, ze vinden het knap van mij dat ik zo met mijn stoma en sport omga.

Ik merk wel verschil in sporten met en zonder stoma. Toen ik mijn stoma nog niet had moest ik altijd oppassen dat er geen poep in mijn onderbroek zat bij het omkleden en dat het wel goed ging bij het zwemmen. Hier heb ik nu geen last meer van. 

Met de conditietraining heb ik een gewoon badpak aan maar bij de waterpolotraining en wedstrijden draag ik een waterpolobadpak. Deze is dubbellaags zodat ze mij niet vast kunnen pakken en het stomazakje eraf kunnen trekken. Voor het zwemmen zorg ik dat mijn zakje leeg is en als ik thuis kom doe ik er direct een nieuwe op. Verder hoef ik eigenlijk nergens rekening mee te houden. 

Ik heb nog geen lekkage gekregen tijdens de waterpolo, maar mocht het gebeuren dan kan ik naar de gehandicaptenkleedkamer gaan en mij verschonen.

In de klas heb ik samen met mijn juf uitgelegd dat ik een stoma heb, hoe het gaat en hoe die eruit ziet. Nou kan ik na de gym gewoon douchen met de andere meisjes. Ze hebben 1x gekeken en nu praten en kijken ze er helemaal niet meer naar. 

Of ik nog tips heb? Ja! Zorg dat je er open in bent naar anderen toe, dan hebben ze begrip voor de situatie en helpen ze je alleen maar. Als je dit niet doet wordt er alleen maar gepraat over je. Nu praten ze gewoon met je.

Deel ook je ervaringen!