logo stomaatje alles over stomas

"Ik ben Elsa, 42 jaar, getrouwd en ik heb 3 kinderen. Mijn eerste 2 kinderen zijn geboren in 1992 en 1994. Zes jaar later (in 2000) heb ik een ileostoma gekregen en een jaar na de operatie (2001) werd ik zwanger van mijn 3de kind. 

Na de bevalling van mijn oudste dochter kreeg ik vage darmklachten. In de achtste maand van mijn tweede zwangerschap ging het helemaal mis, 30 keer per dag diarree, er bleef niks van me over. Opname in het ziekenhuis; de diagnose Colitis Ulcerosa. Ongeveer een half jaar daarna begon de gastro-enteroloog al over een stoma omdat inmiddels wel duidelijk was dat ik een ernstige vorm van C.U. had.

Ik wilde absoluut geen stoma, was er van overtuigd dat het allemaal wel weer over zou gaan. En ik was ontzettend bang dat ik onvruchtbaar zou worden door een operatie, we wilden namelijk heel graag nog meer kinderen. De 5 jaar daarna heb ik zwaar aan de medicijnen gezeten, elke dag hoge doseringen prednison, imuran en mesalazine. Ik kon daarmee redelijk normaal functioneren, maar zodra ik ook maar iets minder slikte kreeg ik een zware terugval.

De combinatie van het feit dat de terugvallen steeds ernstiger werden en het feit dat ik met die medicijnen niet zwanger wilde worden heeft uiteindelijk de doorslag gegeven. In 2000 werd ik geopereerd in het AMC. Ze hebben de endeldarm laten zitten om de kans op onvruchtbaarheid zo klein mogelijk te maken.

Precies een jaar later werd ik zwanger (dat zwanger worden heeft wel veel langer geduurd dan bij de oudste twee, maar ik was inmiddels ook al 37). Ik was zo blij dat er eindelijk weer iets “normaals” in mijn leven gebeurde. De jaren ervoor draaide alles om ziek zijn, operaties en de stoma. Mensen spreken je daar ook steeds op aan (goedbedoeld natuurlijk), maar het is leuker om weer gewoon mee te doen en als een “normale” zwangere vrouw rond te lopen. 

De zwangerschap is behoorlijk zwaar geweest. Een groot probleem was dat het voedsel niet meer goed werd opgenomen, alles ging razendsnel door mijn lichaam. Ik kwam dus bijna niet aan en dat is toch een beetje raar als je zwanger bent… Overigens had niemand daar een verklaring voor, er was toen (en nu nog steeds geloof ik) erg weinig bekend over de combinatie stoma/ zwangerschap. Ik heb al die maanden tegen de klippen op gegeten, kreeg via de diëtist allemaal calorierijke drankjes en troostte mezelf maar met de wetenschap dat het kindje wel goed groeide.

Toen ik net zwanger was heb ik gesprekken gehad met de chirurg, de gastro-enteroloog en de stomaverpleegkundige, maar erg veel wijzer werd ik daar niet van. Ik mocht gewoon naar de verloskundige voor de controles en thuis bevallen was volgens hen ook geen probleem (ik moet er wel bij zeggen dat ik al twee supermakkelijke bevallingen achter de rug had).

Omdat ik maar weinig aankwam, had ik ook maar een relatief klein buikje. Ik heb nooit last gehad van lekkages, ik hoefde ook geen ander materiaal, geen bandage en dergelijke te gebruiken en het stoma is niet veranderd van vorm. Het grootste probleem tijdens deze zwangerschap had niets met het stoma te maken; ik kreeg in de zevende maand een trombosebeen en dan kom je automatisch onder controle van de gynaecoloog, je moet in het ziekenhuis bevallen en de bevalling moet ingeleid worden (i.v.m. het gebruik van antistolling).

Toen ik een buikje kreeg vond ik het eigenlijk niet meer vervelend om naar het zwembad te gaan. Normaal zie je het stoma en het zakje best goed in badpak (nou ja, dat denk ik in ieder geval….), maar nu verdween het onder mijn buik en zag je er bijna niks meer van! Door dat buikje werd het wel wat lastiger om alles te zien als je de plak moet verschonen, maar mijn buik is nooit zo dik geweest dat ik daar echt last van had. 

De bevalling zelf ging probleemloos en super snel, toen de weeën begonnen nog even gauw een nieuw zakje opgedaan en voor de rest verliep deze bevalling hetzelfde als de vorige twee keer. Na de bevalling ging mijn spijsvertering ook weer normaal doen. Ik heb een jaar borstvoeding gegeven (even uitkijken dat baby niet boven op het stoma gaat zitten…) en ook tijdens deze periode geen last gehad van mijn stoma."

 

×