Vaak volgt er eerst een gesprek met de arts waarin hij probeert het klachtenpatroon zo volledig mogelijk te leren kennen, deze methode wordt de anamnese genoemd. Eén van de eerste onderzoeken die je kunt krijgen is het lichamelijk onderzoek (klinisch onderzoek). Door het kijken, voelen en bekloppen van de buik en het beluisteren met de stethoscoop naar bijvoorbeeld darmgeluiden, kan de arts aanwijzingen krijgen over de aard van de ziekte.
Toucheren
Als de klachten daartoe aanleiding geven, voelt de arts ook met een of twee vingers in de anus en het laatste deel van de dikke darm. Dit heet een rectaal onderzoek of toucheren (palpatio per anum). Hierdoor komt hij meer te weten over:
- De toestand van de sluitspier
- De aard van de ontlasting
- En de eventuele aanwezigheid van poliepen (dit zijn paddenstoelachtige vormsels).
- Ook kan hij op deze manier de prostaat bij de man onderzoeken.
Dit onderzoek is natuurlijk niet zo prettig, maar het is gewoonlijk niet pijnlijk.
