Esther: Pijn in de buik is een heel groot begrip bij onze puber Meike. Zo krijgt ze buikpijn van een blaasontsteking. Maar ze kan ook “buikpijn” krijgen van rekenen. En tja, ze is ook al dertien, dus buikpijn kan ook duiden op de eerste tekenen van menstruatie.

Meike kan thuis buikpijn hebben, op school, midden in de nacht… maar in het ziekenhuis? Nooit!

Meike wil geen lastige vragen en momenteel zijn intieme vragen een echte no go. Dus tja, hoe weet je dan of ze pijn heeft of niet? En áls ze zegt dat ze pijn heeft, hoe weet je dan of het echt is of niet? Of wanneer leidt je de pijn af en zet je meer in op zelfvertrouwen? Dat ze bijvoorbeeld misschien dan geen kei in rekenen, maar wel in taal?! Dit is niet alleen een zoektocht voor ons als ouders, maar eigenlijk voor het hele netwerk dat betrokken is.

Tijdens een consult vroeg de kinderarts aan Meike of ze pijn had. Vol overtuiging zei Meike nee! Ik kon haar hierin herkennen, want ik had ook het idee dat ze geen pijn had. De kinderarts had de laatste urinewaardes onder zijn neus. Meike had toch echt een urineweginfectie... Vervolgens noemde hij een aantal klachten en vroeg aan Meike of ze die had. Nogmaals vol overtuiging zei Meike dat ze geen van deze klachten had…

Ook bij het laatste bezoek aan het SEH zei Meike hetzelfde. En daar kwam toen de aap uit de mouw. De kinderarts vroeg naar een kweek, maar Meike ging echt niet plassen in een potje, hoe gênant! Op het toilet vertelde ze me dat ze al deze klachten wèl had en dat ze bang was voor weer vieze medicatie. Ze haalde alles uit de kast om maar niet te hoeven…

Ze wist dus voor mij ook dingen achter te houden… Totdat de kinderarts vroeg naar een urinekweek. Je snapt natuurlijk dat ik dit bespreekbaar heb gemaakt met het betreffende team. Want we willen natuurlijk dat ze zich vertrouwd voelt. We hebben een beleid afgesproken en dat helpt heel goed. We kunnen haar nu meer ondersteunen maar ook door haar heen prikken ♥