Bert: Mijn naam is Bert, 62 jaar en inmiddels meer dan 37 jaar getrouwd met mijn eerste en enige grote liefde Yvonne. Verder ben ik vader van 2 (!) tweelingen en een bijzonder trotse opa. Ik heb sinds 2015 een colostoma door endeldarmkanker, wat later het syndroom van Lynch bleek te zijn
Het was weer zo ver; mijn jaarlijkse excursie naar Nijmegen. Om in het Radboud mijn dikke darm te laten controleren op onregelmatigheden in verband met het Syndroom van Lynch en darmkanker.
Het voortraject was geweldig, als vanouds, zeg maar…
Op de één of andere manier blijkt mijn dikke darm zich niet optimaal schoon te maken met het befaamde, nee beruchte! Moviprep. Gevolg is, dat degenen die de scopie doen minder tevreden zijn, want dan moeten ze extra werk verrichten. Lees: de darm tijdens de scopie met een mini-kärcher schoonspuiten en het vuil wegzuigen, om toch alles te kunnen controleren. Men klaagde al wat langer, en voor deze keer had men een dubbele dosis Moviprep voorgeschreven…
Helaas, die dubbele dosis gaat er bij mij letterlijk niet in! Elke patiënt die Moviprep kent, zal me onmiddellijk begrijpen. Het spul is gewoonweg vies, goor! De smaak is verschrikkelijk en zelfs van de geur ga ik zowat over mijn nek. En als je dan bedenkt dat één dosis betekent 1 liter van dat spul drinken, dan is 2 liter toch echt te gortig!
Uiteraard hadden we een alternatief bedacht: in plaats van 3 dagen voor D-day licht verteerbaar voedsel te eten gingen wij een stap verder: 3 dagen vloeibaar eten zonder vervuilende vezeltjes. En zo deden we het. Het was heftig, maar persoonlijk had ik wel vertrouwen in een beter resultaat: een schonere dikke darm.
‘s Maandags om 16:00 uur mocht ik voor het laatst eten – weer vloeibaar dus, volgens ons concept – en om 18:00 uur was het tijd voor de Moviprep.
Moviprep, thee, helder vruchtensap, water; na het “preppen” nog liters nattigheid binnenwerken, zodat de darm leeg is en de output helder. Na een uurtje liep mijn stoma, en dat bleef zo, tot ik dacht/vond dat het genoeg was. Terwijl ik aan de woontafel zat, met een porta potti voor me op de grond, een stoma spoelsleeve vast aan mijn buik en mijn Macbook Pro voor me met Star Wars 3 op. Dat was om 22:00 uur. Daarna maar direct naar bed gegaan, om de reden dat je steeds minder energie hebt en het dus koud krijgt. En dat de volgende ochtend rond 4:00 uur de volgende prep-sessie gepland stond. Owwww :(
Om 3:00 uur was ik natuurlijk weer klaarwakker (lekker voor de wekker), 4:00 uur er echt uit en weer aan de prep. Wel met de pellet-kachel aan, want warm kreeg ik het niet meer, zonder brandstof in me. Na een half uurtje was er weer output, drinken, Star Wars 7 op de Mac, en zo doorgegaan tot 6:00 uur… Alles helder, mijns inziens, vol vertrouwen…
Dan op pad om zoon Thijs op te halen, één van de andere slachtoffers van de scoop-crew. Dochter Marieke reed zelf vanuit haar woonplaats.
Om 10:15 uur werd ik al geroepen, beetje vroeg. Het schema leek wat omgegooid. Helaas, toch niet direct aan de beurt, last-minute besluit. Dus maar verzocht om mijn iPhone bij mijn vrouw Yvonne te halen. Kon ik tenminste nog wat WhatsAppen en surfen. Tot 11:45 uur – mijn beurt!
Nog steeds vindt men het vreemd, een scopie zonder roesje of anesthesie. Wat mij betreft is het normaal, volgens één van de behandelaars ben ik een die-hard. Nou ja.. Voordeel is in ieder geval dat ik de gewelven van mijn lichaam zelf mee kan inspecteren. Ik kan zien waar de afslag “blinde darm” is en waar de “bodem” van de dikke darm te vinden is (en de uitgang van de dunne darm). Een interessante excursie!
Helaas, weinig vast vuil, maar wel plasjes genoeg met verontreiniging, die weer weggekärcherd moest worden. Balen, weer wat gemopper door de scopisten. Maar mijn idee: aan mij kàn het echt niet meer liggen, we hebben er alles aan gedaan om het onderzoek maximaal te faciliteren! Ze zullen ermee moeten leren leven…
De uitslag volgt over één week – ik ben vol vertrouwen! Next step: een broodje kaas, een bekertje koffie en een bekertje bouillon en daarna naar mijn Yvonne in de wachtkamer!
